گفتگو با آهنگ روزنامه ويژه بيستمين جشنواره بين المللی موسيقی فجر
ارتباط گسسته با موسيقی قديم
گروه نهفت تركيبی است از هنرجويان موسيقی كه از سال 1375فعاليتشان را تحت سرپرستی جهانشاه صارمی آغاز كرده اند. اين گروه تمركز را برای اجرای آثار قدما قرار داده و اين مهم را بزرگترين هدف خود ميداند.
جهانشاه صارمی به سال 1335 در تهران متولد شد مدرك مهندسی مكانيك را در دانشگاه خواجه نصيرالدين طوسی گرفت و تار را نزد شادروان رضا وهدانی و در كلاسهای شبانه هنرستان موسيقی آموخت پس از آن به مكتب تار نوازی محمدرضا لطفی ( كانون فرهنگی و هنری چاووش) راه يافت و سپس از آموخته های ارشد طهماسبی بهره برد و از سال 66 تار و سه تار را در كلاس حسين عليزاده آموخت. و پس از آن تمركزش را به آموزش جوانان و نوجوانان قرار داده ، از او پرسيديم :
تجربه اجرای مجدد آثار گذشتگان تا چه زمانی میتواند ادامه پيدا كند و انگيزه شما از اين اجرا ها چيست؟
به گمان من مهمترين مساله در دوره كنونی ترميم ارتباط گسسته نوجوانان علاقه مند به موسيقی سنتی با قدما و در گذشتگان است . يك نوجوان علاقه مند در ابتدای آموزش يك سری آموزه های مقدماتی را می آموزد و سپس به فراگيری رديف كه اساس موسيقی سنتی ماست ميپردازد.و در نهايت به خلق اثر روی مي آورد. در موسيقی كلاسيك از روزگاران قديم تا به امروز آثار بزرگانی چون بتهوون ، موتسارت ، باخ و ... به طور مداوم اجرا ميشود. و همگان ارتباطی تنگاتنگ با آثار پيشكسوتان و قدما برقرار كرده اند. اما اين خلا در موسيقی سنتی ما وجود دارد. وقتی آثار گذشته را دوباره اجرا میكنيم ما را متهم به واپسگرايی ميكنند.اما در مغرب زمين همين كار ارزش تلقی ميشود. ما در اينجا آثاري از درويش خان ، شهنازی ، صبا، وزيری و ... را دوباره اجرا كرده و اين آثار را احيا ميكنيم. به گمان من بازشنوی آثار بزرگان بر روی سن و به طور زنده اين خلا و گسست را پر ميكند و از بين ميبرد. نهفت تنها گروه موسيقی سنتی است كه اين رسالت را بر عهده گرفته و ادامه خواهد داد.
تلاش و تاكيد شما بر جوان بودن و جوان ماندن اعضای گروه نهفت است اين مقوله با گذشت زمان و بالا رفتن سن اعضا چگونه ادامه می يابد و دليل اين اصرار بر چيست؟
هدف ما جذب جوانان و نوجوانان علاقه مند به موسيقی سنتی است ، يك نوجوان در گروه نهفت آموزش كار گروهی و گروه نوازی را می بيند و تمرين گروهی و اجرای زنده بر روی سن را تجربه می كند در اين مسير به تقويت تواناييهای فردی هم تاكيد می شود . نسل ما در بزرگسالی اجرای زنده بر روی سن را تجربه كرد و ما اين بستر را برای جوانان فراهم می كنيم كه در سنين پائين اين تجربه ارزشمند را كسب كنند .
در واقع ما با اين كار به طور غير مستقيم آموزش فرهنگی هم می دهيم كه اين به نظر من يك فرهنگ سازی زير بنايي است. حداكثر سن در گروه ما 22 سال است و در نظر دارم پس از اين مرحله از بهترينها يك گروه بزرگسال تشكيل دهم.
در جشنواره بيستم چه قطعاتی را اجرا می كنيد؟
پيش درآمد اصفهان از علی اكبر شهنازی ، چهار مضراب اصفهان از غلامحسين بيگجه خانی ، تصنيف ماه من از مرتضی خان نی داوود ، تصنيف آتش دل از مرتضی خان نی داوود ، پيش در آمد اصفهان مرتضی محجوبی ، تصنيف اميد از حسين عليزاده ، تصنيف ايران از درويش خان و رنگ اصفهان از مرتضی خان نی داوود. كه تصنيف ايران اثر درويش خان برای نخستين بار است كه بر روی سن اجرا می شود.
با چه انگيزه ای در جشنواره حضور داريد و اجرای جشنواره برای شما و گروهتان چه مزيتی دارد؟
اين هشتمين سالی است كه ما در جشنواره فجر حضور داريم هدف ما ارتباط بيشتر با مردم است. بسياری از نوجوانان پس از ديدن اجراهای گروه نهفت به موسيقی سنتی علاقه مند شدند. يك نوجوان وقتی‌استاد حسين عليزاده را بر روي سن می بيند شايد انگيزه های چندانی برای فراگيری موسيقی در خود احساس نكند اما وقتی نوازنده ای هم سن و سال خود را می بيند كه به درستی می نوازد بدون شك انگيزه پيدا می كند.و اين اتفاق به كرات افتاده است.
كنسرتهای ما در تالار وحدت مخاطب خاص دارد در صورتيكه شنوندگان ما در جشنواره از عموم مردم و به خصوص جوانان هستند.