تجربه پيران ، نيروی جوانان: (استاد فرامرز پايور وپنجاه سال تلا ش1378-1328 ) 

بروشور كنسرت:           
وقتی که نوجوان بوديم ، تنها برنامه جدی موسيقی در تلويزيون ، برنامه گروه پايور بود . سال های دهه 1340 ، موسيقی اصيل ،درخشش سال های گذشته را نداشت وجوانان هنرمندی که اصالت های فراموش شده موسيقی ايرانی را در دهه 1350 مجددا" مطرح کردند ، هنوز مراحل آموزشی را می گذراندند . حالا پس از سی سال می بينيم  تنها کسی که در آن سال ها ، با کار جدی ، حضور فعال واصول محکم وخدشه ناپذيرش ، کيفيت مطلوبی از موسيقی ايرانی را ارائه می داد واز لحاظ کمی وکيفی - هردو- پربار بود ،تنها استاد فرامرز پايور بود وبس . يعنی مثل حلقه رابطی بين استادان قديمی وبازنشسته ويا از دست رفته ( صبا ، مختاری ، دوامی  و...) وموسيقی دانان هنرمند ومستعد در نسل جوان ، که استادانی چون لطفی ، عليزاده وشجريان ، شخصيت های برجسته آن هستند . اغراق نيست اگر بگوئيم که بار مسئوليت حفظ واشاعه موسيقی اصيل را در آن سال ها ، تنها استاد فرامرز پايور به دوش می کشيد . آن هم در چند زمينه مختلف وپرکار : نوازندگی سنتور ، آموزش سنتور ، آهنگ سازی ، نوشتن کتاب های دستوری ( متديک ) وهنری ( قطعات ) ، ثبت وضبط آثار استادان قديمی ( مختاری ، درويش خان ، دوامی وصبا ) سرپرستی ارکستر وتربيت نوازنده وخواننده و... خيلی کارهای مفيد ومثبت که در کارنامه هنری استاد است .

به جرات می توان گفت که بعد از شادروان استاد ابوالحسن صبا ، چنين هنرمندی از لحاظ حس مسئوليت ، انضباط ، اصول اخلاقی وکارپي گير هنری در سطح اجتماع برای حفظ موسيقی ، بی نظير بوده است ، وبه قول دوستی : اگر روزی در عالم تخيل ، وجود ، آثار وکارهای استاد فرامرز پايور را از موسيقی ايرانی حذف کنيم ، مجبوريم دوباره پديده ديگری مثل اورا بسازيم وبرآن جايگاه بنشانيم . موسيقی معاصر بدون تصور و وجود او ، قابل تصور نيست .
در عصر حاضر که ميراث داری هنری ، اهميتی همپای گوهر خلاقيت را در تداوم تاريخ موسيقی های اصيل دارد ، استاد فرامرز پايور تنها شخصيتی است که رابط بين نسل گذشته ونسل امروز است واگر تاريخ تدريس اورا از همان سال های 1335-1336 در نظر بگيريم . کلاس درس او برکت بخش چهار نسل از موسيقی دانان ديروز وامروز وآينده بوده است .پايداری عميق ذهنی وعملی او ، از ريزترين مضراب سنتور وکوتاه ترين جمله موسيقی ، تا گسترده ترين عرصه های فعاليتش در سراسر جهان جلوه وجلائی آشکار دارد ودر نوع ومکتب خود ، از جلوه های بارز يگانگی علم و عمل است . از تک نوازی، گروه نوازی ، تنظيم برای ارکستر ، دستور نويسی ، روش ثبت ( نت نويسی ) آثار قدما گرفته  تا کوشش پی گيربرای کسب شئون علمی وفرهنگی وحيثيت اجتماعی برای موسيقی دان ايرانی ، فرامرز پايور نمونه ای هميشه مثال زدنی است ، وبی شائبه و بی خدشه . اگر چه شخصيت والا ی فردی استاد فرامرز پايور ، بيش از آنکه به حال وهوای درونی وشاعرانه استاد صبا نزديک باشد ، به منش محکم وپولادين استاد وزيری نزديک است ، با اين همه ، می توان او را برآيند کامل ومتعادلی از «تجدد خواهی موسيقی در چهار چوب حفظ اصالت ها» دانست . برآيندی از نظم وانضباط وزيری ، ايثار آموزگارانه صبا ، کوشش صادقانه موسی معروفی ، وقار آراستگی اجتماعی - فرهنگی خالقی . مجموع اينها به اضافه خصوصيات فردی - اجتماعی -هنری شخص استاد فرامرز پايور ، از ايشان مجموعه ای ساخته که توصيف آن در اين مجال کوتاه ، آسان نيست .
 امسال ، نيم قرن از روزی که پايور جوان برای تحصيل موسيقی نزد استاد صبا رفت ، می گذرد . وامروز نام او در کهکشان موسيقی ايران ، در کنار بزرگان آن ، می درخشد وتجربه پيران ونيروی جوانان را يک جا ، می نماياند .   

                                                                                                      عليرضاميرعلی نقی   
 
اعضای گروه در اين اجرا              
نگار اربابی   سه تار ، بم سه تار -    رعنا شيعه کمانچه -   نگار خارکن کمانچه  -   نويد دهقان آبکنار کمانچه -  علی نغمه بربط -   پريسا بهنيا  تار -  سما همايونی  بم تار  -   مژگان قرسو  تنبک   -- اشکان الماسی  تنبک